Ben Ufuk’um:
Asla ulaşılamayan o noktayım ben. Bazen ufuktayım, bazen aklınızın alamayacağı kadar yakınınızda. Ben erişilmezim. Ne kadar yaklaşsanızda aramızdaki mesafeyi azaltmam ben. Her zaman mesafeliyimdir ufka bakanlara karşı. Bir o kadar yakınımdır ufka dokunanlara karşı. Aklınıza gelmeyen ne varsa bendedir, çünkü ben Ufuk’um. Asla erişemediğiniz, yaklaştıkça uzaklaştığınız Ufuk benim. Bana bir adım atana bazen 5 adım yaklaşır, bazen ondan beş adım uzaklaşırım. Çünkü ben Ufuk’um.
Ben Çınar’ım:
Çınarlar gibi çok uzun yaşayamasamda insan olarak, köklüyüm ben. Birçok fırtınada ayakta kalmayı başaran o koca Çınar’ım ben. Gölgesine sığınana yağmuru bile iliştirmeyen Çınar’ım. Sağlam basıp, temeli sağlam olan Çınar’ım. Bazen sallansa da yıkılmayan Çınar’ım ben. Birçok canlıya ev sahipliği yapan Çınar, benim. Dalına çıkanı sapasağlam kavrayıp düşmeye yeltense tutan Çınar, benim. Gölgesinde yanlış kişileri barındıran Çınar’da benim. Dallarımı kıranlara hala merhametle yaklaşan Çınar’da.
Ben Ufuk’um, ben Çınar’ım. Bunu herkes söyleyemez.
Önceki yazım: Ders ve Sabır Meselesi
