Ağlamalı insan bazen, duygusal bir müzik eşliğinde ağlamalı. Sigarasının dumanına değmeli gözyaşları. Sebepsiz de olur sebepli de, ağlamalı insan bazen.. Yanaklardan süzülmeli damla damla yaşlar, yanakların ihtiyacı var buna, gözlerin ihtiyacı var ıslanmaya, ağlamalı insan bazen.. Her şey yolundayken bok gibi hissedip ağlamalı, onca kalabalığın içinde yalnız hissedip ağlamalı.. Her şey yolundayken bok gibi hissedip, ağlamalı. Onca gülücüğün arasında ağlamalı insan, en keyifli anında bazen, ağlamalı insan. Vicdanı olan ağlar, hissi, duygusu olan ağlar..
Ağlamalı insan bazen. Sigarasını çekip zehirlerken bedenini, tütünün her çıtırtısında akıtmalı gözyaşını. Tavana bakıp salak gibi, onu en etkileyen parçayı açıp ağlamalı. Sonra sigarasını bırakıp bakmalı tavana salak gibi, önüne eğmeli başını, gardrobunun aynasında kendini görünce, ağlamalı. Delirdiğini düşünmeli biraz, aynadaki kişiye bakıp düşünmeli anlamsız bakışlar arasında. Ama ağlamalı insan, hissedebiliyorsa, vicdanlıysa ve biraz da saçmalıyorsa eğer ağlamalı.
Önceki yazım: Yazamıyorum artık...
