Bugün bir arkadaşım ehliyete başvuracaktı ve evrakları tamamlanması gerekiyordu. Sabah 9.30 gibi bindim motora gittim, hava da buz gibi. Neyse buluştuk, fotoğrafını çektirdik, kan grubunu öğrendik poliklinikten sıra geldi sağlık ocağına gitmeye. Şehiriçi otobüsünü beklerken benim bu akıllı arkadaşım tutturdu sağlık raporunu dolduralım diye, bulunduğum yer ise otobüs durağı! Şöyle dedim:
-Sağlık ocağında kalem yok mu? Orada doldururuz şimdi doldurmak niye.
Aldığım cevapsa çok güzel bir cevaptı, hayatım aydınlandı bu cevabı duyunca, o kadar bilge bir cevaptı ki hazır olun söylüyorum, bir yerlere tutunun hemen.
-Keşke gelmeseydin!
Bu cevabı duyunca gerçekten düşündüm, dedim ki bu cevabın üstüne ne yapayım ben? Hiçbir şey yokmuş gibi yapayım devam mı edeyim yanında durmaya, yoksa olmaz kardeşim bu ne nankörlük ne terbiyesizlik deyip çekip gideyim mi diye. Düşündüm ve sonunda bir şey deme gereği duymadım, “Hadi görüşürüz.” dedim çektim geldim.
Sanırım yapabileceğim başka da bir şey yoktu. Gelmedim saysın o arkadaş…
Önceki yazım: Motor ehliyetine de başvurdum!
