En son ne zaman baktınız gökyüzüne ya da baktığınızda ne gördünüz?
Gökyüzüne her baktığımda, özellikle geceleri, yıldızlarda kayboluyorum. Bilhassa kalabalık yerleşim yerlerinden uzakta, yeryüzündeki yapay ışıkların gölgesinden arındırılmış gökyüzü gece vakti bana sorunlarımızın ne kadar küçük olduğunu hatırlatıyor. Düşünsenize, küçücük gördüğünüz o yıldızlar aslında üzerinde yaşadığımız kocamaaaan sandığımız dünyadan çok daha büyükler… Ucu bucağı olmayan ve sürekli genişleyen bir evrende aptal insancıklar olarak aptal sorunlarda boğuyoruz kendimizi. Elon Musk, Mars’a koloni kurma arayışında dursun biz “ay arabanın tekeri patladı bununla nasıl uğraşacağım” “aman patron şöyle istedi beceremedim n’olacak?” “eyvah eyvah, sevgilim şöyle dedi beni sevmiyor mu?” gibi klişe ama çoğu insana göre büyük görünen sorunlarla uğraşaduralım.
Sorunlar gözünüze büyük göründüğünde bir gece vakti gökyüzüne bakın. Eğer bulutlar örtmüşse manzarayı, örtülü manzaranın keyfini çıkartın, örtmemişse düşünün, sizin derdiniz gerçekten ne kadar büyük? Derdiniz gerçek anlamda dünya kadar büyükse evrende ne kadar yer kapladığını düşünün, ben söyleyeyim, toz tanesi kadar bile değil. İşi evrene değilde dünyadaki yaşayanlarla sınırlandırsak bile zerre kadar büyük görünmüyor değil mi? Ama biz kendimizi dünyadan soyutlarsak, kendimizi bir dünya olarak görürsek elbet ki küçük sayılabilecek bir sorun bile bizi yıkmaya yeter. Demem o dur ki, derdiniz gözünüze büyük göründüğünde gökyüzüne bakın, ne kadar küçük olduğunuzu anımsayacaksınız, kendinizin de, derdinizin de…
Önceki yazım: Bugünün Yarını Yok
